هشدارهای رهبر انقلاب که گویا به گوش مدیران فرهنگی نرسیده؛آیا هنوز صدای دهل نمی آید؟!

این روزها که انتقادات علما و مراجع تقلید و فعالان فرهنگی ارزش مدار جامعه از عملکرد مدیران فرهنگی افزایش چشمگیری داشته است، خالی از لطف نیست که برخی هشدارهای مهم و مانیفست گونه رهبر معظم انقلاب را در این باره مرور کنیم.

 - هشدارهایی که گرچه 20 سال پیش بیان شده اما با مرور آن به روشنی می توان دریافت که انتقادات رهبر انقلاب همچنان باقیست و بخش اعظم آن رفع نشده است.

انتظار می رود که مسئولان فرهنگی کشور از خواب غفلتی که این روزها بویژه گریبان مدیران سینمایی را گرفته بیدار شوند و در تحقق منویات رهبر انقلاب که همان آرمان های انقلاب است، گام های درخوری بردارند.

حضرت آیت الله خامنه ای در مرداد ماه سال 1371 در دیدار جمعی از کارگزاران فرهنگی کشور بار دیگر خطر تهاجم فرهنگی را یادآور و در این باره خطاب به آنان تاکید کردند:
 یکى از کارهاى دشمن، این شد که این مجموعه‌هاى مؤمن را منزوى کند. جوان، بى‌تجربه است. به مجرّد این‌که ببیند در یک دستگاه رسمى کشور - مثلاً در یک مرکز فرهنگى کشور - دو نفر به او اخم کردند، به او بى‌اعتنایى کردند، او را تحقیر کردند؛ در حرکتش اثر مى‌گذارد و او را کُند مى‌کند. یا مثلاً وقتى ببیند که در مجلّاتِ به‌اصطلاح ادبى و هنرى کشور، چهره‌هاى مخالف با این روش و خط را، بزرگ مى‌کنند، بر جسته مى‌کنند، تعریف مى‌کنند، این جوان دلش آب مى‌شود و روحیه‌اش را از دست مى‌دهد. وقتى یک فیلمساز، اثرش را به مراکزى مى‌برد که مى‌توانند از او استفاده کنند و کارى کنند که بتواند کارش را ادامه دهد؛ اما با بى‌اعتنایى به او مى‌گویند: «نه آقا؛ ما این را قبول نداریم. این طورش را قبول نداریم»، و بعد در همان حال ببیند انواع و اقسام کارهایى که از لحاظ مایه‌هاى هنرى از کار او کمتر است امّا چون مایه اسلامى ندارد مورد قبول آنهاست؛ این جوان به خودى خود، منزوى و ناامید خواهد شد. من بارها از اعماق جان، قلبم براى این جوانان مؤمن و انقلابى، سوخته و گداخته است. بارها تأسّف خورده‌ام که چراباید به جوانان به این خوبى، بى‌اعتنایى شود!؟ اینها هیچ چیزشان ازآن کسانى‌که در جاهایى به عنوان هنرمند معروف شده‌اند، کمتر نیست. در بسیارى از امور، از آنها خیلى هم بهترند. اما به اینها بى‌اعتنایى مى‌شود. وقتى‌که انسان مطلب را به درستى کاوش مى‌کند، مى‌بیند سرِ رشته مى‌رسد به اراده خباثت‌آمیزى در نقطه‌اى! مسؤولین هم متوجّه نیستند. مسؤولین فرهنگى، مردمان خوبى هستند؛ امّا در سطوح بالا، از کارهایى که در سطوح متوسط انجام مى‌گیرد، بى‌خبرند. لذا، این جوان، این مجموعه جوانان و این جریانها را، ناامید مى‌کنند.

ایشان در ادامه تصریح کردند: تهاجم فرهنگى، مثل خودِ کار فرهنگى، اقدامِ آرام و بى سر و صدایى است. یکى از راههاى تهاجم فرهنگى، این بوده است که سعى کنند جوانان مؤمن را از پایبندیهاى متعصّبانه به ایمان، که همان عواملى است که یک تمدّن را نگه مى‌دارد، منصرف کنند. همان کارى را که در اندلس، در قرنهاى گذشته کردند. یعنى جوانان را در عالم، به فساد و شهوترانى و میگسارى و این چیزها مشغول کردند. این کار، حالا هم انجام مى‌گیرد. من بارها گفته‌ام: عدّه‌اى وقتى در خیابان نگاه مى‌کنند و زنانى را مى‌بینند که حجابشان قدرى ناجور است، دلشان خون مى‌شود. بله؛ این کارِ بدى است. اما کارِ بد اصلى، این نیست. کارِ بد اصلى آن است که شما در کوچه و خیابان نمى‌بینید! کسى به کسى گفت: «چه کارمى‌کنى؟» گفت: «دهل مى‌زنم.» گفت: «چرا صداى دهلت در نمى‌آید؟» گفت: «فردا صداى دهل من درمى‌آید!» صداى فروریختن ایمان و اعتقاد ناشى از تهاجم پنهانى و زیرزیرکى دشمن - اگر شما ملت و عناصر فرهنگى بیدار نباشید - خداى نخواسته، آن وقتى درمى‌آید که دیگر قابل علاج نیست! جوان جبهه رفته ما را اگر محاصره کردند؛ اگر اوّل یک ویدئو در اختیارش گذاشتند و بعد او را به تماشاى فیلمهاى جنسىِ وقیح وادار کردند؛ شهوت او را تحریک کردند و بعد او را به چند مجلس کشاندند، چه خواهد شد؟! وقتى تشکیلاتى وجود داشته باشد، جوان را در اوج نیروى جوانى، فاسد مى‌کنند. و حالا دشمن این کار رامى‌کند.

رهبر انقلاب در جمع بندی سخنانشان فرمودند: من از همه این حرفها، یک جمله رامى‌خواهم نتیجه بگیرم. امروز که مى‌آمدم صحبت کنم، با خودم فکر کردم: اگر یک مطلب را بتوانم به شما برادران و خواهران عزیز عرض کنم، حرف خودم را زده‌ام. آن مطلب این است که در مقابل تهاجم، عناصرِ مؤمنِ خودى مى‌توانند بایستند. عناصر مؤمنِ خودى را، هرجا که هستند، گرامى بدارید. حرف من این است. من به مسؤولین فرهنگى کشور، از وزارت آموزش و پرورش تا وزارت ارشاداسلامى، تا سازمان تبلیغات اسلامى، تابقیه مؤسّسات و بنگاههاى فرهنگى کشور، عرض مى‌کنم: به عناصر خودى تکیه کنید. منظور من این نیست که اگر کسى، جوان انقلابى نیست، دستش را بگیرید بگذاریدش بیرون؛ نه. چه کسى چنین چیزى را مى‌گوید؟ اصلاً منطق اسلام که این نیست؛ منطق انقلاب که این نیست. میدان بدهید. به همه میدان بدهید. هرکس که مى‌خواهد براى این ملت کار کند، کار کند. من مى‌گویم اجازه منزوى شدنِ عناصر خودى را ندهید.

 اگر روزى دشمنى به کشورى حمله نظامى کند. چه کسى در مقابلش مى‌ایستد؟ کسى که از همه به سرزمین خود علاقه‌مندتر است؛ به ملت خود علاقه‌مندتر است؛ به زخارف دنیوى بى‌علاقه‌تر است؛ احساس مسؤولیت بیشترى مى‌کند و متعهّدتر است. چنین کسى مى‌رود دفاع مى‌کند. شما دیدید که در دوران جنگ، چه کسانى رفتند دفاع کردند. عمده میدان ما را، بسیج پرکرد. بسیج یعنى همین؛ یعنى عنصر مؤمنِ انقلابىِ علاقه‌مند به سرنوشت میهن، علاقه‌مند به سرنوشت کشور و یک فرد فداکار. رفت وسط میدان و با فداکارى، دشمن را به زانو درآورد.

در زمینه فرهنگى نیز همین‌طور است. آن عنصرى که وابسته به دستگاه شاهنشاهى است ودلش به یاد آن روزها مى‌تپد، نمى‌آید از نظام و فرهنگ اسلامى دفاع کند. چرا ما باید غافل باشیم؟! کسى از فرهنگ اسلامى و حیثیّت و موجودیّت این ملت دفاع مى‌کند و در مقابل تهاجم دشمن مى‌ایستد که دلش در هواى اسلام بتپد و اسلام و ایران را دوست بدارد. 
منبع : سایت جهان نیوز