پانزدهمین نشست شرح و تفسیر نهج البلاغه در دارالقرآن شهرداری اسلامشهر برگزار شد

حجت الاسلام صفری تبار در ادامه به ذکر پیامدهای مخرَب آرزهای طولانی بر عمل انسان اشاره کرد و گفت: طولانی بودن آرزو و امل باعث می شود فرد به شکل مداوم و مستمر به این آرزو دل مشغول باشد و هر روز با خیال خود بخشی از این کاخ آرزو را بالا ببرد. در چنین شرایطی انسان از حد اعتدال خارج شده، گرفتار قساوت قلب می شود. قساوت قلب انسان را از توجه به عالم آخرت باز می دارد. 
مسئول دارالقرآن در پایان این نشست به تفسیرحکمت37 نهج البلاغه پرداخت و گفت: روزی حضرت امیر(ع) در مسیر خود از کوفه به طرف شام، با ساکنین شهر انبار روبه رو شد. مردم این شهر برای استقبال از حضرت با سرعت پیش روی او حرکت کردند. حضرت فرمودند: این چه کاری بود که از خود ساختید « مَا هَذَالَّذی صَنَعتُمُوهُ » در پاسخ گفتند: این رفتار، عمل و رسم ما در برابر امیران ماست که با آن به تعظیم و بزرگداشت آنان می پردازیم. امام به آنها فرمود: این عمل ویژه شما در برابر امیرانتان نه تنها بهره ای برای آنها ندارد بلکه موجب مشقّت و شکستن شما می شود.