ولادت حضرت امام موسی کاظم (ع)

روابط عمومی شهرداری منطقه شش: کمال الدین محمد بن طلحه شافعی درباره موسی بن جعفر (ع) می گوید : او است امام بزرگوار عظیم الشان کثیرالتهجد کوشای در عبادت پروردگار ، مشهور به عبادت و مداومت کننده بر طاعات ، دارای کرامات مشهوره ، شب را به سجده و قیام به پایان میرسانید و روز را به تصدق و روزه تمام میکرد و به جهت بردباری بسیار و گذشت و بخشش بیشمار او که نسبت به اشخاصیکه بر او ستم میکردند داشت او را کاظم گفتند ، او گنه کار را به نیکی مجازات میکرد و جنایتکار را به بخشش و عفو خویش جزا میداد و برای کثرت عباداتش عبد صالح نامیده شد و در عراق به باب الحوائج الی الله برای برآمدن حاجات کسانیکه در درگاه خدا به او متوسل شوند معروف است ، از کرامات او عقلها حیران گشته و حکم میکنند که او در پیشگاه خدا مقام ارجمندی دارد که لغزش پذیر و زائل شدنی نیست.  انوارالبهیه صفحه 185

آنحضرت در ابواء که جایگاهی است بین مکه و مدینه در روز یکشنبه هفتم صفر سال صدو بیست هشت متولد گردید ، مادرش حمیده مصفاه بربریه است که از اشراف عجم بود و حضرت صادق (ع) فرموده : حمیده پاک و پاکیزه است از پلیدی ها مانند طلای خالص ، و پیوسته فرشتگان به نگهبانی او مشغول بودند تا به من سپرده شد و حراست فرشتگان از او به واسطه لطف خداوند بود نسبت به من و حجت بعد از من و از بعضی روایات استفاده میشود که حضرت صادق (ع) به زنها دستور میداد برای فراگرفتن احکام خدا به حمیده مراجعه کنند.  انوارالبهیه صفحه 185

از ابوبصیر روایت شده که گفت موسی بن جعفر (ع) به دنیا آمد من در خدمت حضرت صادق (ع) بودم ، چون به منزل ابواء رسیدیم آنحضرت برای ما غذا حاضر نمود و رسم او چنان بود که هرگاه برای اصحاب خود غذا میآورد ، غذای زیاد و پاکیزه حاضر میکرد ، در اثنای غذا خوردن ما ، فرستاده حمیده نزد آنحضرت آمد که اثر وضع حمل در من آشکار شده و شما فرموده بودید که چون آثار وضع حمل آشکار شود شما را آگاه کنم. امام صادق (ع) مسرور و فرحناک از جا برخواست و به حرم سرا رفت و پس از لحظه ای  باز آمد در حالیکه آستین ها را بالا زده و خندان بود ، ما گفتیم خداوند پیوسته لب شما را خندان و چشم شما را روشن بدارد ، حمیده چه کرد ؟ فرمود ، خداوند پسری به من عطا فرمود که بهترین خلق خدا است و حمیده خبری به من داد که من از او داناتر بودم به آن ، گفتم فدایت شوم حمیده چه خبری به شما داد ؟! فرمود ؛ حمیده به من خبر داد که چون فرزندم به دنیا آمد دستهای خود را روی زمین نهاد و سر به جانب آسمان بلند نمود ، من به او گفتم این علامتی است که از رسولخدا (ص) در وقت ولادت دیده شده و از هر امامی که پس از آن حضرت است هم دیده میشود ، تا پایان روایت.  انوارالبهیه صفحه 186

برقی از منهال قصاب روایت میکند که من از مکه به عزم مدینه خارج شدم و از منزل ابواء عبور کردم دیدم خدا مولودی بحضرت صادق (ع) عطا فرموده است ، من پیش از آن حضرت به مدینه رسیدم و او یکروز بعد از من وارد مدینه شد و سه روز مردم را اطعام نمود ، من از جمله میهمانان بودم و چندان غذا میخوردم که تا روز دیگر احتیاج به غذا نداشتم و باز سر سفره آن حضرت حضور یافته غذا تناول میکردم و سه روز من از طعام آنحضرت خوردم چندانکه شکمم پر میشد و از سنگینی معده تکیه بر بالش داده و تا فردای آنروز چیزی نمیخوردم { عبارت روایت این است : فکنت بذلک ثلثا اطعم حتی ارتفق ثم لا اطعم شیئا الی الغد و مولف محترم پس از نقل روایت می گوید : قال الفیروز آبادی ، ارتفق : اتکا علی مرفق یده او علی المخده و امتلاء } انوارالبهیه صفحه 186

روایت شده که به حضرت صادق (ع) گفتند محبت شما نسبت به فرزندت موسی تا چه پایه است ؟! فرمود : دوست میداشتم که فرزندی جز او نداشتم باشم تا در محبت من با او شریک نشود.  انوارالبهیه صفحه 187